Zapotrzebowanie na energię do ogrzewania i wentylacji budynku zależy w znacznym stopniu od jego usytuowania na działce, od ukształtowania jego bryły i od wewnętrznego rozplanowania. Przez odpowiednie usytuowanie i ukształtowanie, można zmniejszyć zużycie energii nawet o kilkanaście procent.
Usytuowanie budynku powinno możliwie jak najlepiej wykorzystywać osłony (nierówności terenu, budynki, wysokie drzewa) chroniące przed wiatrami wiejącymi z dominującego kierunku oraz umożliwić maksymalne wykorzystanie energii słonecznej.
Bryła budynku powinna być możliwie zwarta, bez załamań, uskoków i wnęk. Korzystna jest bryła z możliwie najmniejszą powierzchnią przegród zewnętrznych (ścian, dachu, podłogi na gruncie), wtedy straty ciepła przez przenikanie będą najmniejsze.
Duże okna od strony południowej – to zasada, której powinno być podporządkowane rozplanowanie pomieszczeń wewnątrz budynku. Od strony południowej powinny znajdować się pokoje dzienne z dużymi oknami, a od strony północnej, pomieszczenia pomocnicze (łazienka, spiżarnia, wejście do budynku), w których może nie być okien lub mogą one być bardzo małe. Takie rozmieszczenie okien umożliwia doprowadzenie do budynku maksymalnej ilości ciepła z promieniowania słonecznego, co zmniejsza zapotrzebowanie na energię do ogrzewania budynku oraz umożliwia najlepsze wykorzystanie oświetlenia naturalnego w pomieszczeniach, co zmniejsza zapotrzebowanie na energię elektryczną do oświetlenia wnętrz.
Dla kolektora słonecznego powinno być przewidziane miejsce na zorientowanej na południe połaci dachowej. Nawet w warunkach klimatycznych Polski, kolektor może przez znaczą część roku dostarczać ciepło do podgrzewania wody.
Przeszklony przedsionek, zimowy ogród, czy inne pomieszczenie dostawione do budynku, są pożądane jako strefy przejściowe dodatkowo izolujące cieplnie i zmniejszające zapotrzebowanie na ciepło do ogrzewania.