System zaopatrzenia w ciepło to źródło oraz instalacje wewnętrzne. Wszystkie elementy powinny ze sobą współgrać po to, aby jak najefektywniej wykorzystać energię dostarczoną do budynku, zapewnić komfort, a także skłaniać do oszczędnej eksploatacji.
Instalacja o małej pojemności – właściwa dla źródeł o dużej dynamice
Instalacja centralnego ogrzewania współpracująca ze źródłem ciepła o dużej dynamice, powinna posiadać małą pojemność wodną. Minimalizacja zładu wodnego, czyli ilości wody krążącej w instalacji, powoduje że instalacja centralnego ogrzewania reaguje o wiele szybciej na zmiany temperatury wody zasilającej, przygotowywanej w źródle ciepła, a tym samym szybciej reaguje na zmianę zapotrzebowania na moc cieplną budynku. W ten sposób zwiększa się możliwości regulowania instalacji i poprawia jej sprawność regulacji. Instalacje centralnego ogrzewania, dostosowane do źródeł ciepła o dużej dynamice, powinny być zbudowane jako instalacje zamknięte (czyli ciśnieniowe, z zamkniętym, przeponowym naczyniem wzbiorczym). Grzejniki powinny mieć małą pojemność cieplną. Najlepiej sprawdzają się grzejniki stalowe płytowe lub konwektorowe, wyposażone w zawory termostatyczne i zawory odpowietrzające. Pompa obiegowa powinna być bezdławicowa i hermetyczna. Należy ją instalować na rurociągu powrotnym, ze względu na niższą temperaturę przetłaczanej przez nią wody.
Instalacja o dużej pojemności – dostosowana do kotłów na paliwa stałe
Specyfika paliwa stałego i kotła do jego spalania, narzuca instalacji pewne trudne lub nawet niemożliwe do uniknięcia rozwiązania. Kotły na paliwa stałe, instalowane w domach jednorodzinnych, muszą być zamontowane w instalacji centralnego ogrzewania systemu otwartego, z otwartym naczyniem wzbiorczym.
Instalacja centralnego ogrzewania z kotłem na paliwo stałe, może być zaprojektowana jako grawitacyjna (czyli wykorzystująca zjawisko zmiany gęstości wody wywołane zmianą jej temperatury) lub pompowa (wyposażona w pompę, zamontowaną na przewodzie zasilającym lub powrotnym).
Instalacje na paliwo stałe powinny mieć większą pojemność wodną niż instalacje dostosowane do źródeł ciepła o dużej dynamice. Związane jest to z dużą bezwładnością cieplną kotłów opalanych paliwem stałym. Duża pojemność zmniejsza ryzyko niebezpiecznych zjawisk, takich jak niekontrolowany wzrost temperatury wody instalacyjnej czy jej zagotowanie w kotle.
Instalacja niskotemperaturowa
Instalacje niskotemperaturowe, czyli pracujące przy niskich parametrach wody grzewczej, powinny być zasilane z niskoparametrowych źródeł ciepła – kotłów kondensacyjnych lub pomp ciepła.
Instalacje niskotemperaturowe mogą być zbudowane jako układy o małej pojemności wodnej. Zmniejsza się dzięki temu ich bezwładność cieplną, co pozwala na szybkie dostosowanie ilości dostarczanego do budynku ciepła, w zależności od jego chwilowych potrzeb. W układach takich rośnie również sprawność regulacji.
Instalacje niskotemperaturowe mogą być zbudowane również jako układy o średniej i dużej pojemności wodnej. Dzięki zastosowaniu palników modulacyjnych w kotłach kondensacyjnych, proces dostawy ciepła do budynku jest maksymalnie zoptymalizowany.
Przy zwiększonej pojemności wodnej instalacji grzewczej, cykl pracy i postoju palnika zostaje maksymalnie wydłużony, co korzystnie wpływa na ekonomiczny bilans ogrzewania budynku, jak również na obniżenie bezpośredniego wpływu kotła na środowisko. Zwiększona pojemność wodna instalacji jest również korzystnym elementem, mającym bezpośredni wpływ na ekonomiczny sposób pracy pompy ciepła, przy jednocześnie zachowanym korzystnym oddziaływaniu na eksploatację tych urządzeń.
Instalacje centralnego ogrzewania zasilane ze źródeł niskotemperaturowych, powinny być wyposażone w grzejniki konwekcyjne płytowe lub konwektorowe, bądź w grzejniki płaszczyznowe – podłogowe lub ścienne.