Płytę balkonową tradycyjnie wykonywano (a często i obecnie wykonuje się) jako przedłużenie płyty stropowej, co wiąże się z przerwaniem ciągłości warstwy izolacyjnej w ścianie zewnętrznej. Powstaje w ten sposób mostek cieplny, przez który „ucieka” bardzo poważna ilość ciepła z budynku na zewnątrz. Takie rozwiązanie byłoby w budynku energooszczędnym nie do przyjęcia.
Najlepszym rozwiązaniem jest balkon oparty na własnej konstrukcji (słupach lub zastrzałach), łączący się z konstrukcją budynku tylko pojedynczymi prętami rozmieszczonymi w kilku punktach. Przy tej konstrukcji warstwa izolacyjna ściany zewnętrznej może być wykonana bez żadnych przerw.
Balkon dostawiany do budynku:
a) oparty na słupach, b) podparty zastrzałami.
Innym dobrym rozwiązaniem jest wykorzystanie specjalnych elementów łączących płytę balkonową z płytą stropową. Są to elementy składające się z zewnętrznych kotwiących części stalowych, przeznaczonych do zabetonowania z stropie i płycie balkonowej, tworzących połączenie ze zbrojeniem płyty i stropu oraz, w części środkowej, z warstwą izolacji ze styropianu, która stanowi połączenie warstwy izolacyjnej w ścianie nad i pod balkonem.
Gorszym rozwiązaniem jest wykonanie płyty balkonowej w sposób tradycyjny jako płyty połączonej ze stropem (z przerwaniem warstwy izolacyjnej) i wykonaniem na płycie izolacji cieplnej od góry i od dołu. W tym przypadku droga przepływu ciepła na zewnątrz jest znacznie wydłużona i nie jest już przyczyną dużych strat ciepła w budynku.
Podobnie jak płytę balkonową trzeba dobrze izolować płyty tarasów, przy czym należy dążyć do tego, aby płyta tarasu nie łączyła się z płytą stropową, aby nie tworzyć drogi ucieczki ciepła z budynku.
Izolacyjny łącznik zbrojenia w balkonie
Bardzo ważne jest oczywiście prawidłowe odprowadzenie wód opadowych z tarasu.